خط رنگ بیس بال

معتبرترین سایت پیش بینی

پس از اینکه این خط در اوایل قرن بیستم کاملاً اثرگذار بود ، بسیاری از باشگاه های بیس بال سیاه به ویژه در دهه های 1920 تا 1940 که چندین لیگ نگرو وجود داشت ، تاسیس شدند. در این دوره بومیان آمریکا و هاوایی های بومی (به عنوان مثال شاهزاده اونا) قادر به بازی در لیگ های بزرگ بودند.

وقتی که جکی رابینسون برای سازمان 1946 با سازمان بروکلین داجرز قرارداد امضا کرد ، این خط برای همیشه شکسته شد. در سال 1947 ، هر دو رابینسون در لیگ ملی و لری دوبی با کلیولند ایندیان لیگ آمریکا در بازی های تیم های خود ظاهر شدند. در اواخر دهه 1950 ، درصد بازیکنان سیاه پوست در تیم های لیگ برتر با جمعیت عمومی مطابقت داشت یا از آن فراتر رفت.

ریشه ها

آغاز رسمی تفکیک به دنبال فصل بیس بال در سال 1867. در 16 اکتبر ، کنوانسیون بیس بال ایالت پنسیلوانیا در هریسبورگ ورود به باشگاه بیس بال "رنگی" Pythian بیس بال را رد کرد.

لیگ ملی بیس بال لیگ برتر ، که در سال 1876 تاسیس شد ، در قرن نوزدهم هیچ بازیکن سیاه پوستی نداشت ، به جز یکی از بازیکنان اخیراً کشف شده ، ویلیام ادوارد وایت ، که در یک بازی در سال 1879 بازی کرد و ظاهرا سفیدپوست بود. لیگ ملی و دیگر لیگ بزرگ اصلی آن روز ، اتحادیه آمریکایی ، هیچ قانون کتبی در مورد داشتن بازیکنان آفریقایی آمریکایی نداشتند. در سال 1884 ، انجمن آمریکایی دارای دو بازیکن سیاه پوست بود ، موسی فلیتوود واکر و برای چند ماه از فصل ، برادرش ولدی واکر ، که هر دو در جوراب ساق بلند تولدو بازی می کردند.

سال قبل ، در سال 1883 ، بازیکن برجسته لیگ ملی ، Cap Anson ، تهدید کرده بود که اگر Fleet Walker از Toledo بازی کند ، تیم شیکاگو تیم خود را در یک بازی نمایشگاهی در آن زمان لیگ کوچک خرد Toledo شرکت دهد. آنسون عقب نشینی کرد ، اما نه قبل از اینکه کلمه Nigger را در زمین به زبان بیاورد و قول دهد که تیمش دیگر در چنین بازی ای بازی نكند.